ما مي توانيم ريشه هاي فرهنگي رميکس مدرن را در موسيقي جامائيکا اواخر دهه 60 و اوايل دهه 70 جستجو کنيم. توليدکنندگاني مثل کينگ توبي، لي اسکرچ پري و ارول تامپسون مولتي تِرَک هاي موجود از آهنگ هاي سبک موسيقي هاي پرطرفدار اِسکا، رِگي و راک اِستدي را با استفاده از سطح ولوم کنسول ميکس کننده شان يا اکوآلايزر و کنترلهاي Solo/Mute در کنار اکو تِيپ (نوعي اکو که هنگام ضبط نوار استفاده مي شود تا افکت ايجاد شود) و ريورب رميکس مي کردند تا نسخه هاي جديد از آهنگ هاي اصلي را با بازگرداندن وکال ها و هوک هاي موسيقيايي براي تمرکز بيشتر روي سينکوپيشن باس و درام خلق کند. اين رميکس ها (يا صدا گذاري ها) بيشتر مناسب پيست رقص هستند اما هنوز هم المان هاي قابل تشخيصي از نمونه هاي اورجينال را حفظ مي کنند.

رميکس خيلي سريع در ژانر هاي ديگر موسيقی هم طرفدار پيدا کرد. اکثرا با سرچ دانلود ريميکس در گوگل به سايت هاي مختلف مراجعه ميکنيد و دانلود ميکنند در اواسط دهه 70، دي جي هاي ديسکو ها با استفاده از ترفند هاي ويرايش نوار در کنار دستگاه هاي درام، دست به خلق ميکس هاي بيشتري از آهنگ هاي ديسکويي پرطرفدار زدند. اين صفحه ديسک هاي رميکس شده تبديل به صفحات اصلي در کيف دي جي ها شدند.